Danas to izgleda mnogo drugačije.
Toalet u avionu radi na drugačijem principu u odnosu na konvencionalne toalete koji se nalaze u svakom domu. Toaleti u domovima se oslanjaju na vodokotliće za iniciranje efekta pasivne sukcije, koji ih isprazni, a današnji avioni koriste električne sisteme aktivnog izbacivanja.
Tokom 1980-ih u vodokotlićima aviona se nalazila mirišljava plava tečnost, koja je gurala sadržaj školjke u rezervoare u avionu. Električne pumpe su pokretale cijeli proces, a nakon svakog korištenja vodokotlić se punio novom tečnošću. Međutim, sistem nije bio dovoljno efikasan, jer su avioni na svaki let morali nositi ogromne količine te tečnosti, što je povećavalo potrošnju goriva i smanjivalo broj putnika koji su mogli putovati. Ipak, najveći problem je predstavljalo curenje rezervoara. S vremena na vrijeme sadržaj iz rezervoara bi na trupu aviona formirao zaleđenu smjesu izmeta i tečnosti, koja bi se prilikom smanjenja nadmorske visine djelimično odledila i pala na zemlju.
Između 1979. i 2003. godine je samo na teritoriji SAD palo najmanje 27 ovakvih grumena "plavog leda", koji su probijali krovove kuća i uništavali automobile. Potencijalni rizik za nanošenje povreda civilima na tlu je natjerao aviokompanije da razviju sistem koji ne koristi nikakvu vrstu tečnosti.
Prvi vakuumski toaleti su izmišljeni još 1975. godine, ali su tek 1982. godine instalirani u avione. Rade na principu jakog usisavanja i glatkih zidova. Kada se pritisne dugme, na dnu toaleta se otvara ventil, što sadržaj toaleta izlaže pneumatskom usisivaču. Usisivač sav sadržaj odvlači u rezervoar koji se nalazi u avionu. Rezervoar se izprazni nakon slijetanja aviona.
Objavi komentar